اگر لثه و فک بیمار بدون تورم، عفونت و التهاب باشد، از این تکنیک استفاده می شود. وجود عفونت می تواند باعث عدم پذیرش ایمپلنت توسط استخوان فک شود. اما، اگر عفونت وجود داشته باشد، با تجویز آنتی بیوتیک و درمان مناسب، می توان ایمپلنت موقت را قرار داد. تراکم استخوان نیاز است که کافی باشد تا بتوان پیچ ایمپلنت را در آن دریل کرده و بافت استخوانی فک را برای آن احاطه کرد. اگر تراکم استخوان کافی نباشد، پیوند استخوان نیز مورد استفاده قرار می گیرد. به دلیل اینکه استخوان فک در کودکان هنوز کامل رشد نکرده است، امکان انجام ایمپلنت فوری برای آنها وجود ندارد. سلامت عمومی بیمار نیز باید مناسب باشد؛ به عنوان مثال، دیابت، مصرف سیگار و الکل می توانند شانس موفقیت و بهبود زخم را کاهش دهند. بعد از جراحی، بیمار باید بهداشت دهان خود را به خوبی رعایت کند و مراقبت مناسبی انجام دهد، زیرا عدم رعایت بهداشت می تواند عفونت را در محل زخم ایجاد کند. همچنین، بیمار باید از استفاده از غذاهای سخت که نیاز به جویدن با قدرت دارد، پرهیز کند، زیرا فشردن دندان ها باعث کاهش موفقیت کاشت دندان می شود. برای انجام ایمپلنت، باید حداقل 5 دندان در فک بالا و پایین و همچنین استخوان با حداقل طول 13 میلیمتر و عرض 6 میلیمتر وجود داشته باشد.