یکی از سوالات رایج بیماران با نامرتبی دندان و دندان از دست رفته این است که اول ارتودنسی کنم یا ایمپلنت؟ بعضی از سوالات دیگری که پرسیده میشود شامل موارد زیر است:
- کدام یک از ارتودنسی و ایمپلنت اولویت بیشتری دارد؟
- در چه مواردی انجام ایمپلنت دندان به ارتودنسی ترجیح می دهد؟
- آیا انجام ارتودنسی بعد از ایمپلنت دندان مشکل ساز است؟
- می توان ایمپلنت و ارتودنسی را همزمان انجام داد؟
- آیا بهتر است ابتدا دندان را بکاریم یا ارتودنسی را انجام دهیم؟
معمولاً وجود این چالش برای بیمارانی که هم نامرتبی دندان دارند و هم دندان از دست داده اند و قصد تغییر طرح خنده خود را دارند، آنها دقیقاً نمی دانند کدام اقدام را ابتدا انجام دهند: ارتودنسی یا کاشت ایمپلنت دندان؟
اولویت با ارتودنسی است یا ایمپلنت؟
بعضی افراد به متخصص ایمپلنت مراجعه می کنند زیرا دندانهای خود را از دست داده اند یا به طور مادرزادی دندان ندارند و آرزوی دارند با ترمیم طرح لبخند، لبخندی زیبا داشته باشند.
با توجه به اینکه بیمار ارتودنسی و کاشت دندان را به عنوان اولویت در نظر دارد، متخصص پیشنهاد می دهد قبل از تصمیم‌گیری درباره کدام یک از روش‌های ترمیم طرح لبخند اقدام کند، به یک متخصص ارتودنسی مراجعه کند.
مراجعه به متخصص ارتودنسی اولویت است، چراکه ابتدا باید مشخص شود که آیا فضای خالی دندانها با ارتودنسی بسته خواهد شد و یا پس از درمان و مدتی که دندانها صاف می شوند، فضای خالی دندان باقی خواهد ماند؛ در صورت نیاز به کاشت دندان جایگزین، می توان به یک متخصص ایمپلنت مراجعه کرده و در صورت لزوم، اقدام به کاشت دندان نمود.
بنابراین، می توانیم فضای خالی بین دندانها را با روش ارتودنسی ترمیم نموده یا در صورت عدم توانایی در بسته شدن کامل فضا، از ایمپلنت استفاده کنیم پس از اتمام درمان ارتودنسی.
در چه مواردی ایمپلنت دندان به ارتودنسی ارجحیت دارد؟
انجام ارتودنسی بعد از کاشت دندان امکان پذیر است؟
آیا می توان به طور همزمان ایمپلنت و ارتودنسی را انجام داد؟
جایگزینی دایمی دندان ها با استفاده از ایمپلنت و اصلاح موقعیت دندان ها با ارتودنسی بهترین روش ها هستند که در صورت نیاز، توصیه می شود. در صورتی که همزمان نیاز به هر دو ایمپلنت و ارتودنسی باشد، ابتدا ارتودنسی انجام می شود و سپس در صورت لزوم، ایمپلنت توسط متخصص ایمپلنت انجام می شود. اما، انجام ایمپلنت و ارتودنسی به صورت همزمان، ممکن نیست.
ارتودنتیست باید دارای تجربه و مهارت کافی باشد تا به خوبی تداخل این دو روش را مدیریت کند و بتواند با تشخیص صحیح به نتیجه بهتر و مطلوب تری برسد.