ارتودنسی دندان ایمپلنت شده

درخواست ارتودنسی برای دندان ممکن است در شرایط مختلف ایجاد شود و این درخواست ناشی از سنین کم یا وجود مشکلات ریشه ای نیست. گاهی اوقات، افراد در بزرگسالی به دلیل وقوع اتفاقات و مشکلات دیگر نیاز به ارتودنسی دارند. در حالت عادی، ارتودنسی در میانسالان هیچ محدودیتی ندارد و می توان بدون نگرانی از این درمان استفاده کرد. با این حال، در برخی موارد، قبل از ارتودنسی برای یک یا چند دندان، باید از درمان ایمپلنت استفاده کرده باشیم. در این حالت، دندان های فرد به طور طبیعی نیستند و این سوال پیش می آید که آیا ارتودنسی در دندان هایی که ایمپلنت شده اند نیز ممکن است یا خیر؟ با توجه به این موضوع، شرایط و عوامل مرتبط با ارتودنسی دندان های ایمپلنت شده بررسی می شود.

به طور کلی، ایمپلنت معمولاً پس از درمان ارتودنسی توصیه می شود. با این حال، در برخی موارد، متخصص ارتودنسی می تواند کاشت ایمپلنت را برای بهبود درمان ارتودنسی تجویز کند. برخی از دندان ها به دلیل موقعیت خاصی که در ردیف دندان ها دارند، تأثیر زیادی برروی ارتودنسی دارند. در صورتی که این دندان ها از دست بروند و نقطه تکیه مناسبی در فرم انحنایی فک وجود نداشته باشد، متخصص می تواند با کاشت ایمپلنت نقطه تکیه مناسب را ایجاد کند. برای رسیدن به این نتیجه، تعامل میان متخصص ایمپلنت و متخصص ارتودنسی ضروری است.

مورد بعدی در مواردی است که فرد بیش از یک دندان را از دست داده است. عدم وجود چندین دندان باعث مشکلاتی در درمان ارتودنسی می شود. اگر امکان وجود داشته باشد، توصیه می شود حداقل یک ایمپلنت برای ایجاد نقطه تکیه مناسب تجویز شود و درمان و کاشت ایمپلنت برای دندان هایی که از دست رفته اند، بعد از درمان ارتودنسی انجام شود.